„Oda do młodości” Adama Mickiewicza to pierwszy ważny utwór literacki naszego narodowego wieszcza. Powstał w roku 1820 i uznawany jest za pewnego rodzaju manifest poglądowy młodego pokolenia romantyków. Utwór ostro polemizuje z ówczesną mentalnością i poglądem na świat, stoi w jawnej sprzeczności z ustępującą epoką klasycyzmu, która oparta była na racjonalizmie i chłodnym rozumowaniu. „Oda do młodości” to odezwa do ludzi młodych, żywych i energicznych. Mają oni swoją siłą i werwą zmienić oblicze zastanego świata, pójść drogą uczuć i pragnień zamiast czynić chłodnych kalkulacji. Młode pokolenie romantyków oddać się ma miłości, a z pomocą swojego zapału i siły wznieść się ponad poziomy i osiągnąć rzeczy wielkie.

„Oda do młodości” powstała w 1820 roku – Adam Mickiewicz miał wówczas dwadzieścia jeden lat. Okres ten spędzał w Kownie – pracował tam jako nauczyciel. Praca ta nie dawała mu pełni satysfakcji, tęsknił do kolegów z okresu studiów w Wilnie. Utwór „Oda do młodości” ilustrował jego poglądy na temat otaczających go ludzi z konserwatywnym światopoglądem. Jemu samemu bliżej było do nowych, romantycznych idei, które zaczęły kształtować się na zachodzie Europy. Zafascynowany był twórczością m.in. niemieckiego znanego pisarza tych czasów, Goethe’go.

W utworze przedstawiono świat młodych jako ten tryskający zapałem, żywy i energiczny. Nowe pokolenie romantyków miało zmieniać świat, zapleśniałą i zastaną rzeczywistość starych klasyków. Młodych miał cechować brak ograniczeń, świeże spojrzenie i co za tym idzie przewaga nad martwym światem (starsi ludzie określeni zostali jako „szkieletów ludy”). Brak motywacji i samolubność klasyków zestawiona została z młodzieńczą współpracą, porozumieniem wielu dusz. Podmiot liryczny wzywa do kroczenia razem, do wspólnego działania na rzecz osiągnięcia założonych sobie ambitnych celów.

W młodych ludziach, wedle utworu, należy upatrywać nadzieję na lepszą przyszłość dla Ojczyzny. Polska ma szansę zostać wyzwolona i na nowo stać się niepodległych krajem. „Łam czego rozum nie złamie” – takie wołanie zamieszczone zostało w utworze. Wyraża ono głęboką wiarę, że właśnie nowy, romantyczny prąd jest szansą dla Ojczyzny i całego społeczeństwa na zmianę zastanej rzeczywistości.